پـــــــور تــــــوس

«محمدتقی بهار»، «ملک‌الشعرا»، در 18 آذرماه 1265 خورشیدی در محله‌ی «سرشور» در شهر «مشهد» به دنیا آمد. پدر او، «میرزا محمدکاظم» متخلص به «صبوری»، ملک‌الشعرای آستان قدس رضوی بود. خاندان پدری «بهار» که خود را از نسل «میرزا احمد صبوری کاشانی»، شاعر و قصیده‌سرای سرشناس «فتحعلی‌شاه قاجار» می دانستند، تخلص «صبوری» را یافته‌بودند. مادر او نیز از یک خاندان تجارت‌پیشه بود که نیاکانش از سرشناسان گرجستان و مسیحیان قفقاز بودند که پس از جنگ ایران و روس، توسط «عباس میرزا» به ایران آمدند و دین اسلام را پذیرفتند. «محمدتقی بهار» در سن چهار سالگی نزد زن عموی خود تحصیلات ابتدایی را آغاز ‌کرد. سپس به مکتب بزرگسالان رفته و نزد پدر نیز شاهنامه‌ی «فردوسی» را خواند. او اولین شعر خود را در سن هفت سالگی ‌سرود و از دست پدر نیز جایزه دریافت ‌کرد: تهمتن بپوشیــــــد ببـــر بیانبیامد به میدان چو شیر ژیان «بهار» تا سن پانزده سالگی همچنان در گستره‌ی شعر و ادب و نقاشی طبع‌آزمایی ‌کرد. در این سن و سا پـــــــور تــــــوس...

ملامحمد کاظم آخوند خراسانی مجتهد بزرگ و صاحب کتاب کفایت الأصول در 21 آذز 1290درگذشت.     پـــــــور تــــــوس...